සුමිත් චාමින්ද
ශ්‍රී ලංකාවේ ජන අරගල දේශපාලනය පෙරට පැමිණ ඇත. මැතිවරණ දේශපාලනය දැන් ජන අරගලය පසුපස ගාටයි. 2029 වනතුරු සෙලවීමට බැරි යැයි බොහෝ පඬිවරුන් සිතූ රාජපක්ෂ පාලනය බිඳ වැටීම දැන් කාලය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක් පමණි. 2024 සහ 2029 මැතිවරණවලදී බලයට පත්වන්නේ ගෝඨාද, බැසිල්ද, සජිත්ද, විමල්ද, චම්පිකද, නාමල්ද යන අතිසරල ප්‍රශ්නයේ ගිලෙමින් පැවති සමාජ මාධ්‍ය අවකාශය වඩා ගැඹුරු දේශපාලන සංවාද මාතෘකා වෙත හැරෙමින් තිබේ. කලින් පැවති මැතිවරණ කාල සටහන තවදුරටත් වලංගු නැත. මන්ද යත්, අප දැන් සිටින්නේ නව දේශපාලන කාල-අවකාශයක් තුළ බැවිනි. ලෙනින් පැවසූ “දශක සිදුවන සති” ආරම්භ වී තිබේ.
මෙය ජනතාවගේ අරගලයකි. ලාංකීය නිදහසින් පසු දේශපාලනය තුළ ජනතාව යන්න පුළුල්ම අරුතින් අර්ථ ගැන්වෙන්නේ දැන්ය. මෙතෙක් කලක් ජනතාව අර්ථ දැක්වුණේ දේශපාලකයින් අතිනි. එය දේශපාලකයින් ජන්ද ප්‍රචාරක කටයුතුවලදී පාවිච්චි කරන ජනප්‍රිය යෙදුමක්ව පැවතිණ. ඒ අනුව, මෙතෙක් කලක් පැවතියේ පක්ෂවලට අයත් ජනතාවකි. 1994 දේශපාලන පෙරළිය පසුපස සිටි ජනතාව පවා පක්ෂ දේශපාලනය විසින් සංවිධානය කරන ලද ජනතාවක් විය. පක්ෂ සීමා ඉක්මවා යන අරුතක් ඇතැම් අවස්ථාවල ජනතාව යන්නට ලැබුණි නම්, ඒ ජාතිකවාදයේ ප්‍රතිපලයක් ලෙසිනි. 1987 ජූලි මස අගදී ඉන්දු-ලංකා ගිවිසුමට එරෙහිව පාරට බසින ලද ජනතාව ඒ සඳහා හොඳම නිදසුනයි. නමුත්, ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතිය අර්ථකථනය වන්නේ ජනවර්ගයට අනුව බැවින් ඒ ජනතාවද අවසන් අරුතින් සිංහල හෝ දෙමළ ජනතාවක් විය. මෙවර ප්‍රථමවරට පක්ෂ දේශපාලනයේ මෙන්ම ජනවාර්ගික දේශපාලනයේද සීමා ඉක්මවා යමින් ජනතාව දේශපාලන විෂයක් ලෙසින් දේශපාලනයේ භූමියට කඩා වදිමින් තිබේ. මීට ආසන්න සංසිද්ධියක් මින් පෙර සිදුවූයේ නම් ඒ 1953 අගෝස්තු හර්තාලයේදීය. එහිදීද ඉතාම ඉක්මණින් වමේ පක්ෂවලට දේශපාලන කතෘත්වය ගත හැකි විය. නමුත්, මෙවර ජනතා නැගී සිටීමේ කතෘකයා තමන් යැයි කියා පාන්නට කිසිදු තනි පක්ෂයකට (හෝ පක්ෂ එකතුවකට) නොහැක.
සැබවින්ම ආරම්භයේදී අපේක්ෂා කළ හැකි පරිදිම බොහෝ පක්ෂ නායකයින් ජනතා නැගී සිටීමේ දේශපාලන ගම්‍යතා ගැන බියට පත් වූහ. “අසංවිධානාත්මක සහ වගකීම් විරහිත විරෝධතා” ගැන අනතුරු ඇඟවූහ. ඔවුන් වඩා ප්‍රිය කරන්නේ තම පක්ෂ න්‍යායපත්‍ර අනුව වැඩ කරන ජනතාවකට බව සැඟවිය නොහැකි විය. නමුත්, විරෝධයේ යෙදෙන ජනයා වනාහි තමන්ටම විනය රීතීන් පනවාගෙන ස්වයං-වගකීමක් ඇතිව වැඩ කරන්නන් බව අඩු තරමින් මේ දක්වා වූ සිද්ධීන්ගෙන් සනාථ වී තිබේ. ජනතාව විශ්වාස කළ යුතුය යන මාවෝ සේතුංගේ උද්දෘතයේ වලංගුතාව සනාථ විය. කෙසේ වුවත්, ඉතාම ඉක්මණින් පක්ෂවලට තමන් සමාරම්භකත්වය නොගත් ජනතා විරෝධතා පසුපස ගමන් කරන්නට සිදු විය. ජනතාව, පක්ෂ න්‍යායපත්‍ර අනුව හැසිරෙන ජනතාවක් බවට පරිවර්තනය කරන්නට මෙතැන් පටන් පක්ෂ නායකත්වයන් උත්සාහ දරනු ඇත.
සැබෑ අරගලය ආරම්භ වන්නේ දැන්ය. මෙතෙක් මෙරට ඉතිහාසයේ නොදක්නා ලද ජන ගංගාවකින් වීදි උතුරන්නට පටන් ගන්නේ අද දිනයේදී වීමට බොහෝදුරට ඉඩ තිබේ. මේ ජන ගංගාව හැරවෙන්නේ කවර දිශානතියකටද? එය කොතරම් ඈතකට ගලා යනු ඇත්ද? එය විසින් පෙරළා දමනු ඇත්තේ අප සමාජයේ කවර නම් පවුරු ප්‍රාකාරද? එක් රාජපක්ෂවරයෙකුගේ හෝ සියලු රාජපක්ෂවරුන්ගේ ආධිපත්‍ය පෙරළා දැමීමේ සීමිත ඉලක්කය ජය ගැනීමෙන් එය නතර වනු ඇත්ද? නොඑසේනම්, අපගේ දේශපාලන ක්‍රමයේ ගුණාත්මක පරිවර්තනයක් ඇති කරන්නට එය සමත් වනු ඇත්ද? අනුග්‍රාහක දේශපාලනයේ ආකෘතීන් පුපුරවා හරින්නට තරම් එය ප්‍රබල හා ප්‍රචණ්ඩ වනු ඇත්ද? ආණ්ඩුක්‍රමික වෙනස්කම් සඳහා වූ යෝජනාවලට සීමා වූ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික කතිකාව වඩා පුළුල් හා ගැඹුරු කරන්නට එය දායක වනු ඇත්ද?
මේ සියල්ල තීරණය වනු ඇත්තේ දේශපාලන අරගලයෙනි. ජනතා නැගී සිටීම් සිදුවන්නේ කලින්ම නියම වූ කිසියම් ඓතිහාසික කාර්යභාරයක් ඉටු කිරීම සඳහා නොවේ. පෙරෙස්ට්‍රොයිකා සහ ග්ලාස්නොස්ට් ප්‍රතිසංස්කරණ ඔස්සේ “සැබවින්ම පැවති සමාජවාදයේ” වේල්ල විවෘත කරමින් අවසාන සෝවියට් නායකයා වූ මිහයීල් ගෝර්බචෝව් පැවසූ පරිදි, “ඉතිහාසය විවෘතය.”දේශපාලන වියහැකියාවන්ගේ ක්ෂේත්‍රය දැන් විවෘතය. මේ මොහොතේ වියහැකියාවන් රැසක් පවතී. ඒ අතුරින් කවර වියහැකියාවක් (possibility), සැබෑ හැකියාවක් (actuality) බවට පත් වන්නේද යන්න නිශ්චය කෙරෙනු ඇත්තේ දේශපාලන ක්‍රියාවෙනි. එක් වියහැකියාවක් සැබෑ හැකියාවක් බවට පරිවර්තනය කිරීමේදී තවත් වියහැකියාවක් යටපත් කර දමන්නට සිදුවනු ඇත. අප සැබෑවක් බවට පත් කරන්නේ කවර වියහැකියාවද යන්න, මේ අනුව, දේශපාලනික උපායමාර්ගික තෝරා ගැනීමකි. උපායමාර්ගවලින් තොර දේශපාලනයක් පැවතිය නොහැකි බව දේශපාලනිකයේ (the political) මෙවන් නිමේෂයක ඉතා හොඳින් පැහැදිලි විය යුතුය.
මේ මොහොතේ පුළුල් අරුතින් ප්‍රගතිශීලීන් විසින් තෝරාගත යුතු උපායමාර්ගය විය යුත්තේ කුමක්ද? වත්මන් දේශපාලන ක්‍රියාවලිය තියුණු ලෙස විශ්ලේෂණය කරමින් සිටින අප රටේ ජ්‍යෙෂ්ඨතම දේශපාලන විද්‍යාඥයා වන මහාචාර්ය ජයදේව උයන්ගොඩ මෑත දිනෙක ලාංකීය ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විප්ලවයේ ආරම්භයක් ගැන ඉඟි කොට තිබිණ. ඔහු අදහස් කරන්නට ඇත්තේ දැනටමත් ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විප්ලවය ආරම්භ වී තිබෙන බව නොව වත්මන් ජන අරගලය එවැන්නක් දෙසට දිශානත කළ යුතු බව විය හැකිය. වත්මන් ජන අරගලයේ ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විභවය ගැන කිසිදු සැකයක් නොමැත. නමුත්, අභියෝගය වන්නේ එම ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විභවතා සැබෑ කරන්නේ කෙසේද යන්නයි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන්නේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ රැඩිකල්කරණයකි. අද දිනයේ ජන අරගලයේ මූලික ඉල්ලීම් ආර්ථික සහ සමාජ යුක්තිය පදනම් කරගත් වූ ඒවා බැවින් ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණවලට සීමා වූ පටු ආයතනික සහ ක්‍රියා පටිපාටිමය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් ඉක්මවා යාමේ අවශ්‍යතාවක් සහ හැකියාවක් සැබවින්ම පවතී. ලාංකීය ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විප්ලවයේ මූලික කර්තව්‍යයක් විය යුතු ජනවාර්ගික සහ ආගමික සුළුතරයට යුක්තිය ඉටු කිරීම පිළිබඳ තේමාවද දැන් පෙරට ගත හැකිය.
නමුත්, ප්‍රශ්නය වන්නේ ජන අරගලය එවන් ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විප්ලවයක් කරා රැගෙන යාමේ කතෘකයා වන්නේ කව්රුන්ද යන්නයි. මැතිවරණ ජයග්‍රහණ ඉලක්ක කරගෙන වැඩ කරන දේශපාලන පක්ෂ ඒ සඳහා අසමත් වනු ඇතිය යන්න මගේ අදහසයි. මන්දයත්, මෙතෙක් අප දැක තිබෙන පරිදි බහුතර ජන්දය පිළිබඳ සාධකය පෙරට ආ වහාම තම ප්‍රතිපත්තිමය ස්ථාවරයන් සම්මුතිගත කිරීමට එවන් පක්ෂ පෙළඹෙන බැවිනි. තම න්‍යායපත්‍රවලට ඔබ්බෙන් සංවිධානය වන ජනතා ක්‍රියාකාරීත්වයන් ඉදිරියේ පාර්ලිමේන්තුවාදී පක්ෂ නායකත්වයන් බියට පත් වන බවද එතරම්ම පැහැදිලිය. ඒ අතරම මෙරට පාර්ලිමේන්තුවාදී පක්ෂ වත්මනෙහි ලාංකීය ආර්ථික අර්බුදයට සහ ඒ හා බැඳුණු රාජ්‍යයේ අර්බුදයට ගෙනෙන ධනේශ්වර විසඳුමක් ලෙසින් කිසියම් මාර්ග සිතියමක් සකස් කරමින් සිටින කලාපීය සහ ගෝලීය බලවතුන් සමග ඉක්මණින්ම සම්මුතිගත වීමේ ඉඩකඩක් පවතී. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ රැඩිකල්කරණයක් සඳහා වන ජනතා අරගලයේ මාර්ග සිතියම, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ, ඉන්දීය මධ්‍යම ආණ්ඩුවේ සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ කතෘත්වයෙන් (බොහෝවිට චීන පාලනාධිකාරයද කොටස්කරුවෙකු කරගෙන) සකස් කෙරෙන මාර්ග සිතියමකට යට විය යුතු නැත.
එසේනම්, ලාංකීය ප්‍රජාතාන්ත්‍රික විප්ලවයේ කර්තව්‍යයන් සපුරාලනු වස් ප්‍රධාන ධාරාවේ පක්ෂවලින් ස්වායත්තව පවතින රැඩිකල් ප්‍රජාතාන්ත්‍රික කතෘකයෙකු වුවමනා බව පැහැදිලිය. ග්‍රාම්ස්චියානු අරුතින් අපට දැන් ලාංකීය ජැකොබින් ව්‍යාපාරයක් අවශ්‍ය වී තිබේ. ප්‍රංශ විප්ලවයේදී ජැකොබින් ව්‍යාපාරය විසින් ඉටු කරන ලද කාර්යභාරය ඇගයීමේදී ග්‍රාම්ස්චි සැලකිල්ලට ගන්නේ ජැකොබින්වරුන්ගේ ප්‍රචණ්ඩ භාවිතයන් නොවේ. වත්මනෙහි අපට කිසිසේත්ම ජැකොබින් ව්‍යාපාරයේ ප්‍රචණ්ඩ භාවිතයන්ගේ ආදර්ශය යෝජනා කළ නොහැකිය. ඒ වෙනුවට ජැකොබින්වරුන්ගේ ග්‍රාම්ස්චි අවධාරණය කරන වැදගත් ආදර්ශයන් දෙකක් පවතී. පළමුවැන්න නම් විප්ලවයේ ප්‍රාරම්භක අරමුණු කිසිසේත් සම්මුතිගත නොකිරීමයි. ග්‍රාම්ස්චි පවසන ලෙස ප්‍රංශ ධනේශ්වරය ඉතාම උකටලීව පැකිළෙන විට සහ රාජාණ්ඩුව සමග සම්මුතීන්ට එළඹෙන්නට ප්‍රයත්න දරන විට ඔවුනගේ පස්සා පැත්තට පා පහර දෙමින් ඔවුන් විප්ලවය කරා දක්කාගෙන ගියේ ජැකොබින්වරුන්ය. දෙවනුව, විප්ලවයේ පණිවිඩය ගම්බද ප්‍රංශය කරා රැගෙන ගොස් ගොවි ජනයා සංවිධානය කොට ඔවුන් නූතන ප්‍රංශ ජාතිය ගොඩ නැංවීමේ සක්‍රීය කොටස්කරුවන් බවට පත් කරගනු ලැබුවේ ජැකොබින්වරුන් විසිනි. ජපානයේ මෙයිජි ප්‍රතිසංස්කරණ පිටුපස සිටි තරුණ සමුරායිවරුන්ගේ ඓතිහාසික භූමිකාවද බොහෝ අංගවලින් මේ හා සමානය.
ලාංකීය ජැකොබින් ව්‍යාපාරයක කාර්යභාරය ඉටු කළ හැක්කේ දැනට නාගරික මධ්‍යම පන්තික කොටස්වල වැඩි සහභාගීත්වයකින් යුත් ප්‍රජාතාන්ත්‍රික ජන අරගලය ග්‍රාමීය ගොවි ජනයා, නාගරික කම්කරුවන්, ධීවර ප්‍රජාව, විරැකියා තරුණ ප්‍රජාව, ශිෂ්‍යයින් සහ සුළුතර ජනවාර්ගික සහ ආගමික ප්‍රජාවන් කරා ව්‍යාප්ත කොට ඒ සියල්ලන් ආර්ථික සහ සමාජ යුක්තිය සඳහා වූ විස්තීර්ණ මාර්ග සිතියමක් වටා සංවිධානය කළ හැකි ව්‍යාපාරයකටය. තවමත් වාමාංශික නැඹුරුවකින් යුත් ලාංකීය ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරයට, කම්කරු-ගොවි-ධීවර සංවිධාන ඇතුළු ප්‍රජා නායකත්වයන්ට සහ රැඩිකල් වාමාංශයට මේ සඳහා කළ හැකි දායකත්වය ඉමහත්ය. 2015 ජනවාරියේදී සාමාන්‍ය ආණ්ඩු පෙරළියක් විප්ලවයක් ලෙසින් න්‍යායිකව වැරදි ලෙස නම් කිරීමෙන් විහිළුවක් බවට පත් වූ විප්ලවය යන යෙදුමට සැබෑ අරුතක් එක් කළ හැක්කේ එලෙසිනි.
leelagemalli / April 4, 2022
වත්මන් විප්ලවය, ඔබ එය එසේ හඳුන්වන්නේ නම්, එය එකක් විය හැකිය, කෙසේ වෙතත්, මිනිසුන් තම කූඩුවලින් පිටතට පැමිණිය යුත්තේ බොහෝ කලකට පෙරය. එකල 20 වැනි සංශෝධනය සම්මත වූයේ විපක්ෂයේ අපේක්ෂකයන් මිල දී ගැනීමෙනි. නමුත් මිනිසුන්ගේ ඉන්ද්‍රියයන් සම්පූර්ණයෙන්ම අඩාල වූ නිසා මිනිසුන් නිශ්චලව සිටියහ. අද රටේ ඇතිවී තිබෙන අවුල්සහගත තත්ත්වයට දේශපාලකයන් පමණක් නොව මේ රටේ බහුතර ජනතාව වගකිව යුතු යැයි මම සිතමි. පොලිසිය විසින් අත්අඩංගුවට ගන්නා අයට ස්වේච්ඡාවෙන් සහය දෙන නීතිඥවරුන්ට මම ගරු කරනවා, කෙසේ වෙතත්, ඒ සඳහා එතරම් කාලයක් ගත විය. ඊළඟ ඉලක්කය විය යුත්තේ වරප්‍රසාද සහ ඔවුන්ට ලබා දෙන දීමනා වෙනුවෙන් වැඩ කළ බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලාය. ඔවුන් තක්කඩි දේශපාලකයන් විසින් කුලියට ගත් මිනිසුන් පමණක් නොවේ. නීතියෙන් හා සාමයෙන් තොරව රටේ සීමාවෙන් ඔබ්බට යාමට ගෝඨාට ඉඩ දිය යුතු නැත. රාජපක්ෂලාගේ පවුල්වල එක පුද්ගලයෙක්වත්, මිනිසුන්ගේ මංකොල්ලකෑම් ගැන සොයා බැලීමකින් තොරව රට හැර යාමට ඉඩ නොදිය යුතුය.
/
Jit / April 4, 2022
LM , රාජපක්ෂලා 2005 සිට බුරුතු පිටින් හොරකම් කරන කොට, මිනී මරණ කොට අපේ මිනිසුන් අවුරුදු දහයක් විතර කාලකණ්නි ලෙස නිහඬව හිටියා තමයි. නමුත් 2015 දී යම් සෑහෙන කොටසක් පාරට බැස්සා. බැහැල, ඊනියා රණ විරුවා ජනේලයෙන් එල්ලී පැනල යන්න වූ තත්වයට පත් කලේ නැද්ද රනිල් සපයා දීපු හෙලිකොප්ටරයෙන් මැදමූකලානටම? රනිල් සිරිසේන යුගලයේ නීච පාවාදීම් නොවෙන්නට, මිනිසුන් දුන් ඒ බලයෙන් අපූරුවට ඔය හොර නඩයම ජීවිතාන්තයට හිරේ දාන්න තිබුණා. 2014 අගදී මමද සහභාගී වුන පෙලගස්වීම්, ජන රැළි වලදී මට හමු වූ ඉතා යහපත් මනුෂ්‍යයෝ පසු කාලීනව දැඩි කලකිරීමකට පත් වුනේ මේ හොරුන් ඇතුලට දාන්න රනිල් හෝ ගමරාළ සිරිසේන කටයුතු නොකිරීම නිසයි. අද වීදි බැස ඉන්න තරුණයන්ට මගේ පණිවිඩය නම් මේ කිසිම නායකයෙක් 100% විශ්වාශ කරන්නෙපා, මේ ලෝක ප්‍රසිද්ධ චෞර පවුලම හිරේ විලංගුවේ දාන කන් ඔය සටන නවත්තන්නත් එපා කියන එකත් ය. එපමණක් නොවේ, උන්ට එදා සිට පක්කලි කම් කරපු, මේ මිනීමරු පල් හොරුන්ට රෝහණ ජනරංජන සහතික තරඟෙට දීපු සිවුරු ඔතා ගෙන ඉන්නා හොර නඩයත් ඒ එක්කම හිරේ දාන්න ඕනා.
/
Jit / April 4, 2022
1 of 2 …..
“…..2015 ජනවාරියේදී සාමාන්‍ය ආණ්ඩු පෙරළියක් විප්ලවයක් ලෙසින් න්‍යායිකව වැරදි ලෙස නම් කිරීමෙන් විහිළුවක් බවට පත් වූ විප්ලවය…..”
වැරදියි !! එය සාමාන්‍ය ආණ්ඩු පෙරලියක් නොවේ! ඒ වන විට ඉතා දැඩි ලෙස සමාජගත ව තිබුණ ‘රට බේරා ගත් විරුවා…’ යන රාජපක්ෂ ගැතිවාදය සුං වී, රජා වන්දනා කිරීම, වැඩ වසම් වාදී චින්තන, සදාකල් රජ වීමට නීති වෙනස් කිරීම, දැඩි ජාතිවාදී රණවිරු ගාය යනාදී දේවල් විශාල පෙරලීමකට 2015 ජනවාරි වල උනා. රාජපක්ෂලාටම චන්දය දුන් බහුතරයක් මිනිස්සු, විශේෂයෙන්ම අද වගේම තරුණයන් එදත් පාරට බැහැල මේ හොරු ටික එලවන්න චන්ද ව්‍යාපාරයේ නිරත වෙලා හිටිය බව ඒවාට සහභාගී වී හිටිය මම ත් හොඳාකාරවම දැක්කා. පසුව මොන දේ සිද්ද උනත්, සිරිසේන රනිල් යුගලය ඒ දෙන්නගේ ද්වන්ධ යුද්දය ආරම්භ කරන්න පෙර කරපු ව්‍යවස්ථාමය වෙනස්කම් 77න් පසු, වසර 40කට ආසන්න කලකට පසු ජනාධිපති අධිකාරයට කල මුල්ම තර්ජනයන් වුනා. ඒවා විප්ලවීය දේවල් නොවේද? ඒවා හුදු ආණ්ඩු පෙරළියකට එහා ගිය දේවල්.
/
Jit / April 4, 2022
2 of 2….අනෙක, දේශපාලනික විප්ලවයක් යනු කුමක්ද කියනා දෙයට එකම, කේවල අර්ථයක් නැහැ. එය බහුවිධාකාරීව අර්ථ කථනය කල හැකියි. එය සමාජවාදයේ හෝ කොමියුනිස්ට්වාදයේ ප්‍රවේණිගත අයිතියක් නොවේ. ඕනෑ තරම් විප්ලව ධනවාදී සමාජ වලත් සිදු වෙනවා. උදා: මාග්‍රට් තැචර් 80 ගණන් වල දී බ්‍රිතාන්‍යයේ තිබූ සුභසාධන ධනවාදය සම්පූර්ණයෙන්ම යටිකුරු කළා. ඒකේ ප්‍රතිපල අදත් එංගලන්තෙ මිනිස්සු විඳිනවානේ? ලී කුවාන් යූ 60 දශකයේ කල විප්ලවය සිංගප්පූරුවට දැඩි ධනවාදී ආකෘතියක් පැල පදියම් කළා. සිද්ධාන්තිකව ගතහොත් තිබූ ක්‍රමය දැඩි වෙනස් කිරීමකට භාජනය වීම විප්ලවයක්! ඉංගිරිසියෙන් මෙය අර්ථ කථනය කරන්නේ “…..overthrow of a government or social order, in favour of a new system…..” බ්‍රිතාන්‍යයේ හා සිංගප්පූරුවේ ඔය කාරනා දෙකෙන්ම තිබූ ක්‍රමය දැඩි ලෙස වෙනස් කිරීමක් කලානේ?
ඉතිං ඒ අනුව 2015 ලංකාවෙත් දැඩි වෙනසක් උනේ නැත්ද? අපේ තිබූ සියලු සකළ ව්‍යාධීන් වලට බෙහෙත් කලේ නැති උනත් ජනාධිපති අධිකාරී බලය පාර්ලිමේන්තුවට හුවමාරු වීම, ජනාධිපති නෙතික මුක්තිය ඉවත් කිරීම, ස්වාධීන කොමිෂන් පත් කිරීම යනාදී කාරනා හුදු ආණ්ඩු මාරුවකට එහා ගිය දේශපාලනමය වශයෙන් ධනාත්මක ලක්ෂණ.
/
leelagemalli / April 4, 2022
මේ මොහොතේ ලංකාවේ ගහන්න පුළුවන් ඉතා ම තක්කඩි දේශපාලන ගේම් එක ගසමින් ඉන්නේ විමල් වීරවංශ – ගම්මන්පිල – වාසුදේව – අතුරලියේ රතන – මැදගොඩ අභයතිස්ස කල්ලියයි.
ඔවුන් මේ වෙලාවේ කරමින් ඉන්නේ ලංකාවේ ආර්ථිකය කඩාවැටීමේ සියලු ම පව් බැසිල් රාජපක්ෂ ගේ “අවලස්සන ඇමෙරිකානුවා” ගිණුමට පමණක් බැරකොට රටේ මිනිසුන් ගේ ඇස්වලට වැලි ගැසීමයි.
මේ සියලු ම පව් බැසිල් රාජපක්ෂ ගේ ගිණුමට පමණක් බැර කිරීමේ භයානකකම වන්නේ එයින් මේ අර්බුදය නිර්මාණය කළ අනෙක් පියවරුන් ගේ පව් ලෙහෙසියෙන් ම සෝදා හැරිය හැකි වීමයි.
මේ අර්බුදය නිර්මාණය වීමට ප්‍රධාන වශයෙන් ම බලපෑ අමනෝඥ තීරණ 4ක් තියෙනවා. ඒ තීරණ හතර නොවන්නට ලංකාව අද මේ අගාධයට වැටෙන්නේ නැහැ.
පළමුවෙනි තීරණය වන්නේ බලයට ආ ගමන් ම ව්‍යාපාරිකයන්ට ලබා දුන් බදු සහන පැකේජයයි. ඒ හරහා රාජ්‍ය ආදායම රුපියල් බිලියන 500කට වඩා අහිමි වුණා.
එහි බලපෑම මේ රුපියල් බිලියන 500 අහිමි වීමෙන් පමණක් නතර වූයේත් නැහැ. 2020 මුල ශ්‍රී ලංකාවේ ජාත්‍යන්තර ණය ශ්‍රේණිගත කිරීම් පහළ යන්නටත් මේ තීරණය බලපෑවා.
ණය ශ්‍රේණිගත කිරීම් පහළ යාමත් සමග ම ලංකාවට ඩොලර් ලබාගත හැකි මාර්ග ඇහිරෙන්නට පටන් ගත්තා.
ඒ තීරණය හරියට ම ප්‍රපාතයක් මුදුනේ නවත්තලා තිබෙන වාහනයක රෝදයට හිර කරලා තියෙන අඩකොටය ඉවත් කරනවා වගේ අමනෝඥ වැඩක්.
ඒ සඳහා ජනාධිපතිවරයා ගේ සිට ඒ මොහොතේ මේ ආණ්ඩුවේ කැබිනට් මණ්ඩලයේ සිටි සියලු ම දෙනා වගකීම භාරගත යුතුයි. ආර්ථිකය සම්බන්ධ තීරණ ගත් සියලු දෙනා වගකීම භාරගත යුතුයි. වීරවංශ, ගම්මන්පිල සහ වාසුදේවත් ඒ තුළ ඉන්නවා.
දෙවැනි තීරණය වන්නේ පසුගිය වසර දෙක තුළ තිස්සේ ම අසීමාන්තික ලෙස කළ මුදල් අච්චු ගැසීමයි.
ඒ සඳහා වර්තමාන මහ බැංකු අධිපති නිවාඩ් කබ්‍රාල් මෙන් ම මේ ආණ්ඩුව යටතේ ඔහුට පෙර මහ බැංකු අධිපතිවරයාව සිටි මහාචාර්ය ඩබ්ලිව්. ඩී. ලක්ෂ්මන් මූලිකව ම වගකීම භාරගත යුතුයි.
අනෙක් අමන තීරණය වන්නේ කාබනික පොහොර විගඩම හරහා ලංකාවේ කෘෂිකර්මය විනාශ මුඛයට යැවීමයි.
මෙතෙක් කල් ලංකාවේ මොන තරම් යුද්ධ තිබුණත්, ත්‍රස්තවාදී කැරලි තිබුණත් ලංකාවේ මිනිසුන් ගේ ආහාර සුරක්ෂිතතාවට හානියක් සිදු වුණේ නැහැ.
ඒ නිසා රටේ මොන ප්‍රශ්නය තිබුණත් තමන්ට කන්න බොන්න තියෙනවයි කියන සහතිකය සහ විශ්වාසය ලංකාවේ මිනිසුන්ට තිබුණා.
කාබනික පොහොර විගඩම හරහා ඒ සියල්ල සුණු විසුණු කොට දැම්මා.
ඒ පසුපස සිටියේ වෛද්‍ය පාදෙණිය, අතුරලියේ රතන ඇතුළු කුඩා කල්ලියක
/
Jit / April 5, 2022
LM, You are spot on!!! ලාංකික ජනතාව දශක ගණනාවක් ගොනාට ඇන්දු සිවුරු ඔතා ගත් තක්කඩියන් ගේ කාළය ද අවසාන බවට හොඳ පණිවිඩයක් මේ පෝස්ටරය ගෙන යන තරුණයා අපට කියා දෙනවා. https://sinhala.lankanewsweb.net/04/04/12717/ මේ වීදි අරගළය තුල දී මා දුටු හොඳම පෝස්ටරය මෙයයි. මේ පෝස්ටරයේ ඇති පණිවිඩය අද අපේ රටට ඉතාම වැදගත් නිසා CT කාරුණිකව මේ link එකට ඉඩ දෙන්න කියා ඉල්ලීමක් කරමි. දේවදත්ත නිකායේ හොරුන් ගේ අවසානය ළඟ බව ත්, දැන් වන විට මේ පෝස්ටරය ගෙන යන බුද්ධිමත් තරුණයන් වැඩි වැඩියෙන් බිහි වී තිබෙන බව ත් දැකීම හරිම සතුටුයි.
/