තුෂාර වන්නිආරච්චි
ලංකාවේ සමාජයට අලුත් තත්වයන් හෝ අලුත් දේ දැරීමට හා ඉවසීමට ඇති හැකියාව අවමය. එය ආර්ථික සමාජ හා දේශපාලන අංශ වලට මෙන්ම ක්‍රීඩාව කලාව වැනි දෑටද ඉතා අදාලය. විශේෂයෙන් පසු ගිය දින යොවුන් ඔලිම්පික් තරගයේදී රන් පදක්කම දිනු පාරමී ක්‍රීඩිකාව ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණි අවස්ථාවේ හිටපු ප්‍රවීණ ක්‍රීඩිකා සුසන්තිකා ජයසින්හගේ හැගීම් ප්‍රකාශනය එයට හොදම උදාහරණයකි. එය ඇයට පමණක් උරුම වූ ලක්ෂණයක් නොව සමාජයක් හැටියට අප මුහුණ දෙමින් සිටින සහජ ලක්ෂණ වල පිලිඹිබුවකි. ආණ්ඩුව යනු සියල්ලට ඉහලින් ඇති බල අධිකාරියයි. ජනතාවගේ හා රාජ්‍යයේ සවාධිපත්‍ය හිමි ආයතනය ආණ්ඩුව වේ. නමුත් ලංකාව වැනි රටක ආණ්ඩුකරණය ඉතා අපහසු කටයුත්තක් බවට පත්ව ඇත්තේ සමාජය සතු මෙම සහජ ආකල්පමය ලක්ෂණ නිසාවෙනි.
උදාහරණ ඕනෑ තරම් දිය හැකි වුවත් හොදම උදාහරණය වන්නේ ලංකාවේ උසස් අධ්‍යාපනයයි. අපේ විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතිය ලෝකයේ අනෙකුත් උසස් අධ්‍යාපන ආයතනා හා ගත් කල ඇත්තේ ඉතාම පහල තත්වයකය. මිට දසක කීපයකට පෙර ඉතා පහල තිබු ඉන්දියාවේ මෙන්ම අග්නිදිග ආසියානු රටවල බොහෝ විශ්ව විද්‍යාල අප පසු කොට බොහෝ දුර ගොස් බොහෝ කලයයක් ගත වී තිබේ. නමුත් අප එකම තැන පල් වෙමින් තිබේ. මුදල් ගෙවා හෝ ඉහල ප්‍රමිතියෙන් යුතු අධ්‍යාපනයක් ලැබීමට මේ රටේ ජනතාවටා ඇති අයිතිය හා හැකියාව අහිමි ව ගොස් තිබේ. එයට බලපාන හේතු රාශියක් තිබුනද ප්‍රමුඛතම හේතුව වන්නේ මෙරට උසස් අධ්‍යාපනයට විරෝධකල්පික දේශපාලන ව්‍යාපාර වල මැදිහත් වීමය. ඒවා බොහොමයක් එන්නේ ශිෂ්‍ය සටන් හා නිදහස් අධ්‍යාපන ආරක්ෂා කරන මුවාවෙනි. සමහරක් ජාතික දේශපාලන වැඩසටහන් ලෙසය.
සැබවින්ම ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ හා වර්තමානයේ පෙරටුගාමී පක්ෂය මේ රටට හා අධ්‍යාපනයට සිදු කොට ඇති හානිය අති විශාලය. මෙම දේශාපාලන ව්‍යාපාර දෙකෙහි පැවැත්මට මේ රටේ ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරය විශාල සේවයක් සපයන අතර එය ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරිත්වයේ කැඩපතයි. සැබවින්ම එම දේශපාලන ව්‍යාපාර දෙකට මෙම ලාංකීය විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතියේ දේශපාලනය උත්තේජනයක් සපයන අතරම අනිත් අතින් මෙරට මධ්‍යම පන්තිය එම පක්ෂ දෙකෙන් බියෙන් යුතුව ඉවත් වීමටද හේතුවක් වේ. ලංකාවේ ඉතා පැරණි අකර්ශණීය දේශපාලන පක්ෂයක් වන ජනතා විමුක්ති පෙරමුණට මේ රටේ බහුතර පහල හා ඉහල මධ්‍යම පංතියේ බහුතරය දිනා ගැනිමට ඇති නොහැකියාවේ කැඩපත මෙරට විශ්ව විද්‍යාල තුල වන ඔවුන්ගේ දේශපාලන අපරනිත බවයි.
නවක වදයෙන් අරඹා සියලුම නේවාසිකාගාර වල බලය අත් පත් කොට ගෙන අරඹන එම දේශපාලන සටන් එම පක්ෂ වලට පුර්නකාලීකව සපයන තිබිරි ගෙවල්ය. මෙරට අධ්‍යාපනයේ හැඩ තල වලට බලපෑම් කරනු ලබන බොහෝ ශිෂ්‍ය නායකයින් බොහෝ දෙනෙකුට ප්‍රථම උපාධියත් නැති මානසික සංකුලතා වලින් පෙලෙන දරුවෝය. ඔවුන් වසර කීපයකට පසු සිය දිවි නසා ගැනීම් හෝ එම පක්ෂවල පහල මට්ටමේ ක්‍රියාකාරීන් හෝ බවට හෝ පත්ව අවසන් වෙයි. බොහෝ දෙනෙකු තැබිලි කඩයක්, මාළු කඩයක් හෝ මැද පෙරදිග රැකියාවකට යොමුව සැගවුණු ජීවිතයක් ගෙවයි. නැතිනම් සුළු වැරදි වලට සිරගත වෙයි. නමුත් ඔවුන් විසින් අධ්‍යාපනයට සිදුකරන හානිය එලෙසින්ම රටට උරුමව රටේ සමාජ දශක ගණනාවකින් පසු පසට ඇද තබා තිබේ.
මාටින් වික්‍රමසිංහ ගම් පෙරලියේදී සමාජයට නිරාවරණය කිරීමට අදහස් කලේ වැඩවසම් යුගය අවසන්ව ධනේෂ්වරය ගොඩනැගෙමින් තිබෙන බවයි, එයට අවනත නොවන අය සමාජයෙන් ඉවත් වන බවයි. ඒ කොමියුනිස්ට් දර්ශනයට අනුව සම්පුර්ණයෙන්ම සමාජ පරිවර්තනයක් සිදු වෙනම් ය. නමුත් ලංකාවේ එය වෙනස්ය. අපි තාමත් ඉන්නේ වැඩවසම් ඒ මලගෙදරය. එය ලෙනින්ගේ මිනිය වගේය. ලෙනින් මැරිලා ගොඩක් කාලය ගත වී තිබේ. සෝවියට් රුසියාවද ජන මනසින් අමතකය. නමුත් තාමත් ලෙනින්ගේ මළගෙදර තිබේ. ඒ වගේ ලංකාව නිදහසින් පසුත් තාමත් ගත කරනුයේ වැඩවසම් මල ගෙදරය. ඒ වෙනුවෙන් දිය හැකි හොදම උදහරණය අපි රටක් ලෙස තාමත් කල්පනා කරනුයේ ඉංග්‍රීසි යනු බුද්ධිය බවයි. මටනම් ලංකාවේ ඉංගිසි කතා කරන මෝඩ ගොබිලන් ඕනෑ තරම් ඉහළ තනතුරු වල හමු වී ඇත.
එම නිසා රට තුල විශාල බුද්ධි ගලනයක් සිදු වේ. ලංකාවේ සිටිය යුතු බොහෝ බුද්ධිමතුන් සේවය කරනුයේ, දියුනු සමාජ වලටය. මෙරට තිබෙන මෙම අදුරදර්ශී ක්‍රම වේදය මත පැවතීමට තීන්දු කල බොහෝ දෙනා තුල දැකිය හැකි පොදු ලක්‍ෂණය නම් කකුලෙන් ඇදීම වෙට්ටු දැමීමයි. එය ජාතික ක්‍රීඩාවක් තරමට වර්ධනය වී ඇත. ඒ වෙනුවෙන් විශාල කාලයක් ශ්‍රමයක් දමමින් මිනිසා මල මිනි මෙන් ජීවිතය ගෙවති. ඔවුන්ට ඇති එකම නොදැනුවත් කම විශ්වය මෙතරම් විශාල බව නොදැන සිටීමයි .
අප මෙම ආකල්පමය විනාශයෙන් හැකි ඉක්මනින් මිදී වෙන් නොවුනොත් අපේ රටේ අනාගතය සුසන්තිකාගේ ජීවිතය මෙන් වනු ඇත.
Kumari / October 22, 2018
අප මෙම ආකල්පමය විනාශයෙන් හැකි ඉක්මනින් මිදී වෙන් නොවුනොත් අපේ රටේ අනාගතය සුසන්තිකාගේ ජීවිතය මෙන් වනු ඇත.
/